Heb 6- kinderen waarvan er nu al een paar hun vleugels hebben uitgeslaan en zelf een gezin hebben gevormd.
Ik zelf kom uit een gezin die bestaat uit stiefzusters en stiefbroers.
twee stiefzusters uit een eerste huwelijk van mijn ma en twee stiefzuster en stiefbroers uit het laatste huwelijk die ze is aangegaan.
Van die zes zijn er twee waarvan mijn laatste stiefpa zelf zijn stempel heeft gezet.Dus we zijn met drie waarvan de vader niet is gekend.
ik ben gehuwd toen ik 17 jaar was. Mijn man heeft het huwelijk en zo zelf moeten regelen. Mijn eigen ouders trokken het zich niet aan. Die hadden het geld nodig om te zuipen. Mijn schoonma had toen al genoeg uitgegeven aan de toekomstige woonst van ons.
Ben toen zelf moeten vluchten. Mocht niet naar buiten van mijn stiefpa, die had weer gedronken en weer een grote mond tegen ons. Die ging voor de voordeur gaan slapen. Heb mijn trouwkleren buiten moeten gooien van uit het raam boven en ben toen heel stil naar buiten geslopen. Om bij vrienden van ons te gaan slapen. Mijn zussen zijn thuis gebleven omdat die bang waren voor de gevolgen. mijn ma is nadien achter gekomen met de bus, wij zaten namelijk in waarschoot. Van daar ben ik naar Eeklo gekomen om te trouwen.
Ons trouwfeest was om financiële redenen in een kroegje met als hoofdschotel spaghetti. Geloof het of niet maar zo was het.
Om het hele gebeuren nog eens kracht bij te zetten was mijn stiefpa onuitgenodigd ook komen aandraven. Natuurlijk zo zat als een Zwitser. Die heeft toen de kroeg trachten verbouwen. Resultaat was, einde van het gebeuren, einde wat ons trouwfeest moest voorstellen.
Dit gebeuren was genoeg voor ons om de dag grondig te verpesten. Wat voor velen de mooiste is in hun leven, was voor mij één van die dagen die ik liever vergeet. Niet dat ik niet gelukkig ben getrouwd want dit huwelijk is tot heden niet gestrand. Maar het gebeuren is een nachtmerrie op zich.
De gruwel van mijn jeugdjaren
Om de gruwel van mijn jeugdjaren van me af te schrijven heb ik besloten om dit blogje uit de grond te stampen.
Samen met mijn man ga ik trachten om mijn levensverhaal, die gevormd is door ouders verslaafd aan drank en nadien het misbruik op deze blog te pennen. Ik doe dit niet uit wraak of één of andere reden, neen louter om mezelf als het ware te reinigen.
Noem het een soort van therapie. Waarschijnlijk ook om een vorm van gerechtigheid te krijgen (denkbeeldig dan)
In ieder geval wil ik een uitlaatklep, wil ik nu en dan eens mijn ding over de daken schreeuwen.
Wil ik schreeuwen " waarom ik, waarom zij ? Dit is mijn lijf die je hebt genomen zonder toestemming."
Nu en dan wil ik mezelf zijn en mijn gevoelens uiten.
Na twintig jaar…
Al meer dan twintig jaar zie ik hoe moeilijk het is om met gevoelens om te gaan na misbruik.
Net alsof je in een kluwen zit van emoties en er geen weg in vindt. Haat en liefde in één geweven. Haat omdat ie gedaan heeft wat niet mocht, liefde omdat ie dan toch maar heeft gezorgd dat je niet weg hoefde als ze weer eens weg was.
Haat om die keren dat ie dronken op je zat, of je dingen moest doen die je niet wou doen. Liefde omdat ie dan toch maar zorgzaam was. Zorgzaam om zijn lustobjecten noem ik het.
Er zijn van die momenten dat ik zie dat mijn vrouw het moeilijk heeft. Morgen is er zo één. Vaderdag….die dag is een haat dag. Hoe kan je als slachtoffer jaar na jaar met een gift komen en zeggen gelukkige Vaderdag….toch is het realiteit.
Het is net zoals koorddansen. Het vinden van die balans, haat en liefde….
Ik als partner heb bewondering voor het geen ze maar doet, alhoewel ik het niet altijd begrijp.
Maar ik denk dat het meer is om aan te tonen, dat ondanks wat je hebt gedaan ben ik toch maar gelukkig en heb ik wel een leven. Misschien wacht ze wel op een moment die alles afsluit en dat ze verder kan zonder nog om te kijken…..naar die akelige momenten.
Het gebeuren in een kastje gestopt
Als kind misbruikt worden is het ergste wat je kan overkomen. Zoiets draag je mee tot je kleine hersentjes niet meer gaan functioneren. Incest is van nu, van vroeger en jammer genoeg van wat nog komen moet. Incest maakt slachtoffers ook na jaren van stilte.
Ook ik wist dat er wat gebeurde, maar zweeg om mijn lief niet te verliezen. Ook ik heb gehoord dat hij haar riep, terwijl ik in het huis was….de zus is in haar plaats gegaan met de woorden " zal ik gaan ze heeft al genoeg geweest." Pijnlijk erg om nadien te beseffen dat dit de rem kon zijn…Maar toen was het voor beiden, om elkaar te behouden.
Het ergste is dat de waarheid met volle kracht onderdrukt wordt om zichzelf te beschermen of om eigen gevoelens te onderdrukken, want ik was niet alleen die wist wat er gebeurde.
Vlak voor mijn trouw, de zelfde morgen in feite. Toen we onderweg waren in Waarschoot wist iemand te vertellen dat ze wist van de incest maar voor haar het gemak, dat zij niet de seks moest beleven, zweeg. Dit was zijn vrouw of erger nog mijn schoonmoeder.
In de jaren nadien wist ik door de beleving in bed dat er erge dingen waren gebeurd. Zijn we ook beginnen praten over dat stuk verleden. Na lang aandringen is ze bij de Rijkswacht, (die toen nog bestond ), haar verhaal gaan doen. Zijn die mensen de twee partijen gaan samen zetten…natuurlijk is mijn vrouw toen uit angst stil gevallen. Wat denken die…
Ook de mensen die wisten van het misbruik, of zelf slachtoffer waren geweest hebben toen stilzwijgend de dader een hand boven het hoofd gehouden. Waarom ??? eigen belang en om eigen gevoelens af te schermen ? Wat ik ook wel begrijp, maar ja daar waren we vet mee.
Toen ik vandaag op een site terecht kwam, van iemand die ook slachtoffer was geweest van incest en mijn vrouw daar op attent maakte, schreef ze een berichtje op die site. één van de zinnen was " Zelfs mijn moeder stond er op te kijken."
Na al die jaren dat we samen zijn en dat zijn er al heel wat, hebben we al telbare keren over dit feit gesproken. Ook over het feit dat ze er nog gaat…en zegt mijn vader heeft voor ons gezorgd, wat voor mij onverstaanbaar is maar ergens psychologisch te verklaren valt…is voor mij ook een hel. Inderdaad is het zo, dat haar moeder meermaals de kinderen heeft achtergelaten en dit voor maanden. Maar maakt dit de incest die is gepleegd toelaatbaar of op zijn minst aanvaardbaar. Dacht het niet.
Dat deze nog met gerust geweten kan slapen en stilzwijgend de oude dag kan aanvatten zonder schuldgevoel over wat toen is gebeurd, vat ik niet.
Jullie hebben een geest en lichaam verminkt.
Mijn gedachten
Mijn gedachten op papier.
Kon mijn gevoelens maar verwoorden.
Jij leest ze misschien anders dan ikke hier.
Helaas door de letters gaat er zoveel verloren.
Kon ik me gevoelens maar uiten.
Zodat je de betekenis ervan kon horen.
Zonder tegen de weerstand te stuiten.
Door het gebrek aan letters voor de woorden.
Soms dan komen er uit mijn hand woorden die wel tranen lijken.
gedrukt op papier,zal blijken.
Dat wat daar staat, die woorden.
Die woorden, op ’t papier gesticht.
De tranen die het hart verstoren.
Men noemt het een gedicht….
Het verleden nu
Ik ben nu 45 jaar ben nu nog niets vergeten van mijn jeugd, hoe moet ik dat vergeten, iedereen weet het.
En niets doen ze eraan. Ze bekijken me als een vlieg en als een leugenaar. Als ik er over begin, beginnen ze over wat anders, waarom zijn ze zo bang voor hem en toen voor haar.
Soms
Soms Komen er mensen in je leven, die je vriendschap willen geven. Die vriendschap duurt soms maar even en
doet dan even zeer, maar die vriendschap heb ik losgelaten, ze hoor tot het verleden,
ik leef verder in het heden. Maar een vriendschap, ook als is de "klik" er niet meer, is voor mij niet voorbij, ze had ook mooie
momenten voor mij. En als je dan weet, het gaat met die mensen niet goed.
Dan is een zonnestraal sturen iets wat je doen moet. En je wenst ze dan ook al het goede op aard.
En dat god voor hun ook geluk heeft bewaard je wenst ze geen verdriet en pijn, maar dat ze ook
gelukkig zijn. Warmte en veel liefde wens ik ze toe.
Ook als is de vriendschap niet zo goed.
Geluk
Geluk is een groot woord,waar vast iedereen wel is van heeft gehoord.Het is een woord dat mensen bij elkaar brengt,en arme mensen wonderen schenkt.Ik had nooit echt geluk in mijn leven,tenminste niet iets waarvan ik kon dromen en weg zweven. Maar op een dag zag ik jou,waarvan ik nu nog zielsveel van hou.Jij bent mijn prins op het witte paard,die mij in onrustige tijden altijd weer bedaart.En wanneer je me kust me hart zo erg klopt,dat alles om me heen gewoon vervaagd en stopt.Dat moment noem ik geluk. Dat moment ben jij lieve schat,
mijn geluk is mijn schat Mike
Ken je dat gevoel?
Ken je dat gevoel? Dat gevoel van eenzaamheid.. Dat gevoel dat niemand je begrijpt.. Dat het verleden opeens weer neer knalt, Als een bliksemschicht op een heldere nacht.. Ken je dat gevoel? Dat het overal kriebelt.. Dat je hart bonst als een gek.. Dat je even helemaal niks meer kan doen , Dat je op zo’n moment gevangen bent.. Ken je dat gevoel? Nee..Dat gevoel ken jij niet..Want als je dat wel had gekend.. Dab had jij je handen thuis gelaten.. En dan was je gestopt bij het antwoorden :nee.
**Space van Nancy** 